die stoker – 2017 © Evert Pretorius
Fantasie Gedig
kyk die mis
op die berg
sekelmaan hang laag
duisternis wat aan
ons knaag
weet die stel
wat vandag sterf
gooi die swart kole
dit word al laat
sukkel en hakkel
so min tyd
sê die stoker
trek die fluit
rek dit uit
haal die gees van
onse mense uit
trein moet vol van
suiwer suurstof
tyd raak nou beperk
op soveel siele
maak stoker staat
die rooi duiwelstrein
van baie kwaad
gooi die kole in
vanaand
waarby sal dit baat?
trein ry waar
die spoke verdwyn
weë die stel wat
op staal treinspore ry
sal na hel verdwyn
huil in donker huis
vrou wat skreeu
van die pyn
bly liewer tuis
alweer duiwelsweë
hoor die skril gehuil
van die mooi vrou
in donker valleie
daar waar
treinspore verdwyn
vrou wat hoog skree
gee terug my man
dit is duiwelsweë
nee, sê stoker,
ek kan dit nie doen
stook die vuur
tyd is amper klaar
spooktrein is tydelik daar