Carmen Riekert
Sondae middae – 2017 © Carmen Riekert
Volwasse WF
[spacer height=”20px”]
Sondae middae sessies
is vir soete slaap en sinvolle opsessies
met sensasionele gedagtes betrokke in spoedige skietgeveg
Ek dink ek sien ‘n soeklig of ‘n verskietende ster
Die spekulerende spekrum is stelselwyd ver
Senuwees word in ‘n sekonde meer sensitief
Ek sien ‘n skitterende sterre stroom en besef ek is smoorverlief
Subtiele stof stukkies wat om my speel en my sig verseël
Dis spikkels en stippels wat dans en die sekelmaan salueer
soos tyd stilstaan en stiptelik stagneer
Ek is vir ‘n sekonde sonder sonde
aan aardse gravitasie onverbonde
‘n Tipe vergifnis wat bo my begrip is
Dit is hoe dit voel om te sweef – om te leef
om ten volle sielsgelukkig mens te wees
Ek bevind myself tussen twee dimensies wat met mekaar stoei
Onbekende seisoene wat saam sluip, dan stop, weer stap en gloei
Vonk rotse spoeg vuurwerke wat smeul
Stiptelik, stip-vir-stip
Hoor my stem as ek fluister en die verwondering afsluk
Iemand het ‘n sakkie silwer hier verloor
Die sterrestelsel met smulderende smarag probeer versmoor
Vasgevang in ‘n spervuur tot die sleutel vir sukses
Die edelgesteentes speel saam op die skoppelmaai
Ek staan stil soos hulle om my sing en swaai
More sal die songeweer weer sy strale skiet
My geheime besoek verewig vasgevang in die skadu van ‘n sateliet
Met oop oë staan die sonnestelsel net buite my strek
Ons sal seker weer saam sing, sag in suiker sand stene lê
Dan sal ek snikkend, my geheime vir jou sê
As ek weer my aardlikse sterflikheid betree
wil ek hierdie onthou en in die verte in skree
My steekproef se statisitek staaf die feit
Ek is verstom, stilstuipe
Met die beseffing die lig is gevul met snuisterye
My kind, ons is slegs stukkies sterrestof
Ongesluipte diamante, skitterend steeds rof
Ons is bittersoet en growwe seepgladde stene
Ek dink ek sien ‘n verskietende ster jou wens inhaal
My skat, jy straal, jy is sensasionaal
