Evanthe Schurink
liefdesgodin – 2017 © Evanthe Schurink
Gedig – Volwasse Fantasie
[spacer height=”20px”]
met seewier in haar hare
deinend vaak half deur die slaap
onskuldig soos ‘n kind
uitgespoel op wit sand
roep haar skuim vingers jou nader
om in haar vlak watertjies te speel
draai jy jou rug op my
word deel van ‘n fantasie
haar skoonheid uitgesprei oor blou fluweel
kon jy haar nie weerstaan
met haar golfvingers wat oor jou streel
sagte plekkies met oorgawe kus
onskuldig in holtetjies speel
hoor jy my sagte smeek:
“Kom terug na my.”
dobberend oor haar deinings
dans jy op haar maat
seemeeue knars
jy het jou in haar verloor
niemand gaan jou ooit weer vind
sy is jou asem
jy deel van haar
jy verblind deur die son wat op haar skyn
word deel van haar heiligdom
waar siele hul bevind
verslind deur haar wraak
waar dit donker is en stil
waar seegrasse in oogkaste groei
korale kruip om die nek
van die wat weg wou gaan
maar jy sien net die mooi in haar
deur fantasie is jy verlei
hoor jy my sagte smeek:
“Kom terug na my
ek kan nie sonder jou leef.”
sy speel met jou ‘n spel
voer jou weg na ‘n verre plek
om jou te verswelg
om vir ewig in haar dieptes te bly
of tot sy verveeld raak
dan sal sy van jou ontslae raak
jou uitspoeg
‘n ander vind om haar te vermaak
jy sal terugkeer na my
maar tot dan
is jy ‘n willose wier
hoor jy my sagte smeek:
“Kom terug na my
ek kan nie sonder jou leef.”
jou horison verdwerg
jy word moeg
druipnat in haar liefde
wil jy afskeid neem
nie meer op haar golwe dans
wil jy terug kom na my
of is jy nie meer verblind
deur die son wat op water skyn
sien jy haar donker dieptes raak
die dood wat in haar skuil
van die wat haar verlaat
hoor jy my sagte smeek:
“Kom terug na my
ek kan nie sonder jou leef.”
Jy wou gaan maar kon nie
net soos die ander is jy vasgevang
het sy jou teen haar rotse gebreek
nou sien jy haar soos sy is
geen fantasie meer
uit swart-blou dieptes
klim strydrosse op
aangedryf deur die sweep van verraad
vee sy als in haar pad gelyk
met een vernietigende kyk
skiet weerligstrale uit haar oë
klap die skoot uit die pistool in my hand
syfer haar lewe weg in wraak
wat klewerig pomp uit die gat in haar hart
hoor ek jou sagte smeek:
“Kom terug na my
ek kan nie sonder jou leef.”
